امید نجوان منتقد و مستندساز درباره اهمیت و تاثیرگذاری جشن بزرگ منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در گفتگو با گروه سینمای خبرگزاری فارس گفت: جشن منتقدان سینما، گرامیداشتی برای زنده ماندن نور چراغی است که هنوز در اندک تحریریه‌های پراکنده و باقی‌مانده از دوران طلایی مطبوعات و نشریات سینمایی می‌سوزد و ضمن کنار زدن سایه‌ها به تاریکی‌ها نور می‌تاباند. پس هم‌چنان باید آن را روشن نگه داشت و نگران خاموش شدنش بود. وی ادامه داد: «این جشن، تنها مراسم سینمایی‌ست که نه زد و بند صنف سرمایه‌گذاران و تهیه‌کننده‌ها در جمع‌بندی آن تاثیر دارد و نه رای و نظر مدیران و معاونان‌شان. این جشن، خوب یا بد، هر چه هست، برآیند دیدگاه نویسنده‌ها و منتقدانی‌ست که در همسایگی با نمایندگانی از وادی‌های فرهنگ و ثروت و قدرت، تنها به کیفیت آثار فکر می‌کنند و البته تلاش برای سالم بودن آرایی که ردپایش همیشه در تاریخ باقی خواهد ماند.»نجوان درباره جایگاه منتقدان در شکل‌گیری سلیقه مخاطب امروز توضیح داد: «به جای پاسخ به این پرسش کافی است گفت‌وگوهای انجام شده با فیلم‌سازان و دست‌اندرکاران سینما را بخوانیم و دنبال کنیم تا دریابیم منتقدان در طول تاریخ سینما تا چه حد در کیفیت و بهبود نگاه اهل این حرفه تاثیرگذار بوده و هستند.»وی در ادامه اظهار داشت: «اگر روزی روزگاری کسی همت کند و تمام آن‌چه را که تهیه‌کنندگان و فیلم‌سازان از نوشته‌های منتقدان یا مشاوره با آن‌ها آموخته‌اند، با سند و مدرک، در قالب تحقیق، گزارش یا… جمع کند و خدا را چه دیدید، شاید حتی در کتابی منتشر کند، آن‌وقت همگان به این تاثیر و البته میزان آن در نزد اهل سینما پی خواهند برد. تاثیری که به طور مستقیم در شکل‌گیری سلیقه مخاطبان اثر داشته و خواهد داشت.»
وی افزود: «خانواده سینما دریافته‌اند که برگزیدگان این جشن، برآیند یک نظرخواهی و رای‌گیری کاملاً صنفی‌ست؛ بی آن که اعضا از آرای همدیگر خبر داشته باشند یا مثل بعضی جشنواره‌ها این انتخاب‌ها قصد و هدف سیاسی خاصی را دنبال کند. به همین دلیل نتایج جشن منتقدان برای اغلب دست‌اندرکاران سینما مهم است و با دقت آن را دنبال می‌کنند.»این منتقد و مستندساز درباره وجوه تمایز این جشن با سایر مراسم سینمایی توضیح داد: «به نوعی می‌توان گفت منتقدان، مظلوم‌ترین صنف سینما هستند. چون از منافع مالی سینما بهره‌مند نیستند و در ضمن، گاهی با نوشته‌هایشان دست‌اندرکاران این حرفه را به‌شدت از خود می‌رنجانند! البته منظورم کسانی است که در ذهن خود، منتقدها را کسانی می‌دانند که همیشه و در همه حال باید مجیز آن‌ها را بگویند و در وصف‌شان ستایش‌نامه بنویسند؛ نه نقد و تحلیل!»نجوان در ادامه گفت: «متاسفانه به دلیل همین نوع نگاه، حضور انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی، زیر چتر خانه سینما همواره محل بحث و نگاه‌های معنی‌داری بوده است. به نظرم همین‌ها برای اشاره به متمایز بودن جایگاه این جشن در بین سایر مراسم سینمایی کافی‌ست. اگر بخواهم جایزه جشن منتقدان را با یک واژه یا در یک جمله توصیف کنم می‌گویم؛ آینه‌ای در برابر قضاوت.»
امید نجوان در پایان درباره معیارهای خود برای داوری و قضاوت یک اثر گفت: معیار بنده برای قضاوت در این زمینه، کیفیت فنی رشته‌های مختلف و مهم‌تر از همه، دشواری انجام آن توسط عوامل فنی است. یعنی اگر دو فیلم وجود داشته باشند که فیلم‌نامه‌ها، کارگردانی، تدوین یا سایر نکته‌های فنی‌شان چشم‌گیر از کار درآمده باشد، انتخاب من، بی برو برگرد، رشته خاصی‌ست که کار بیشتری برده و انجام دادنش سخت‌تر از فیلم قبلی‌ست و این کم‌ترین کاری‌ست که برای پاسداشت تلاش احساسی و فنی دست‌اندرکاران سینما می‌توان انجام داد.
پانزدهمین جشن بزرگ منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران نیمه دوم خرداد سال جاری به دبیری جعفر گودرزی برگزار می‌شود.
